Lieve Rex,
Je werd achtergelaten als een postpakketje, in de wachtkamer van de dierenarts, na enkele dagen wachten bleek dat je eigenaar niet meer zou komen opdagen.
We hebben je meegenomen naar Centro Canino om zo te zorgen dat je een nieuwe kans zou krijgen.
En die kreeg je! Je kwam bij Rene en Anja in Nederland, je kreeg je verzorging, heel veel liefde en een nieuwe naam “Salto”
Jij was het zonnetje in het leven van Anja en Rene! Toen ze emigreerden naar Canada ging jij natuurlijk mee, en je vond het daar prachtig, zoveel ruimte …….
Helaas is het zonnetje ondergegaan, een fikse maagtorsie werd je fataal, en nu ben je een sterretje wat in de hemel over Anja en Rene zal waken.
Lieve schat, je zal heel erg gemist worden door je baasjes, maar je zal voor altijd in hun hart voortleven.
Lieve Salto,
Wat was je bijzonder!
Keihard op andere honden afstuiven en dan heel enthousiast en wild willen spelen, keihard achter vogels aan rennen en dan hard blaffen. “Inbrekers (bezoekers)” afblaffen en ze vervolgens de weg wijzen en knuffels aftroggelen. Prachtige high ten geven maar dan wel een beloning natuurlijk!
Je MOEST die beek overzwemmen achter een zwemmend konijn aan (echt waar) en vervolgens stond je te piepen en te huilen aan de andere kant van de beek omdat je niet wist hoe je terug moest, uiteindelijk toch maar weer die beek ingeplonst! Paarden, koeien en schapen opjagen en in Canada ook de wasbeertjes de stuipen op het lijf jagen …
Je kon apporteren als de beste maar je laatste periode in de sneeuw ging dat moeilijker, in plaats van apporteren, vond je het toen leuker om te graven. Het liefst de borden van allebei de baasjes aflikken en dan ook nog een keer de vaatwasser onder handen nemen, dat laatste heb je maar 1x gedaan, dat vonden wij niet goed!
En Salto, wat kon je boeren en snurken en ons aan het lachen krijgen!
Je kon luisteren als de beste en soms was je te slim voor je eigen gezondheid!
Je was een bereisde hond, van Spanje naar Nederland, van Nederland met ons mee naar Canada, vliegen deed je heel relaxed in je kennel, maar liefst 14 uur. Man, wat hebben we gelachen toen je uit de kennel ontsnapte en ons in Calgary tegemoet denderde door de terminal en net nog niet over de bagageband stierde! Wat had je het koud je eerste winter in Canada maar ja: min 51 was toch heel iets anders dan de Spaanse hitte!
En toch; je deed het allemaal! Met grote liefde. Liefde die we van jou onvoorwaardelijk kregen omdat we voor jou zorgden. We hopen van harte dat je bij ons gelukkig bent geweest, wij waren het ook met jou, je hoorde bij ons!
We noemden jou ook wel: jochie, mannetje, hazelnootje, mooie Joker, lastpak, kampioen in de weg liggen, lekbek maar naar Salto luisterde je het best!
We zullen je missen, mooie jongen, voor altijd in ons hart …
