Skip to main content

Op vrijdag 12 februari 2016 heb ik mijn hond Branky moeten laten inslapen. Hij is ergens tussen 13 en 15 jaar geworden. Ik heb het geluk gehad om bijna 9 mooie jaren met Branky samen te mogen zijn. De laatste paar weken van zijn leven, begon Branky langzamer te lopen, minder te eten en zat niet goed in zijn vel. Ik hoopte dat het onschuldige ouderdomskwaaltjes waren, maar helaas bleek het agressieve lymfeklierkanker te zijn. Woensdag 10 februari 2016 kregen we de diagnose, de dierenarts heeft nog geprobeerd om met cortisonenspuiten het leven van Branky op een waardige manier een paar weken te rekken, maar helaas mocht dat niet baten – en twee dagen later – op vrijdag 12 februari – heb ik Branky toch moeten laten inslapen. Het was het enige wat ik nog voor hem kon doen. Lieve lieve Branky, Dank je wel voor bijna 9 mooie jaren samen. Je was zo’n grote lieve schat en zo bijzonder. Ik had bijna al 4 jaar geleden van je afscheid moeten nemen, toen 2 agressieve loslopende rottweilers je in een bos probeerden te verscheuren. Je was zwaar gewond, maar dankzij heel veel geluk, goede behandeling van de dierenkliniek en vooral je wil om te willen leven, heb je het wonder boven wonder toch gered. Ik ben dan ook heel erg blij dat je nog een aantal jaren bij me was en vooral dat je van je leven genoot. Je was dol op aandacht, knuffelen , snuffelen en eten en was dan ook een echt levens- genietertje. Ik wist dat ik ooit van je afscheid moest nemen en ik wist ook dat je niet meer de jongste was. Maar toch heeft de snelheid waarmee het gebeurd is, me onaangenaam verrast. Ik mis je heel erg en ben nog erg verdrietig, maar ik troost me dat dit beter is dan wanneer je destijds die rottweilers-aanval niet zou hebben overleefd, want het zou verschrikkelijk zijn geweest als je op zo’n pijnlijke, onverdiende en brute wijze was gestorven. Ik ben dus ook dankbaar voor al die fijne – en extra – jaren samen, maar zoals Clouseau al zong in Afscheid van een vriend: En ik weet ik zal dankbaar moeten zijn, maar precies daarom doet het zo’n pijn. Dag lieve schat, mijn zielenhondje, wees gelukkig op je plekje achter de regenboogbrug. Kitty