Afgelopen week hebben wij tot ons grote verdriet onze Carlos moeten laten inslapen. Hij was pas 5 en leed aan leishmania die hem uiteindelijk zo ziek maakte dat wij en de dierenarts geen andere uitweg meer zagen dan hem uit zijn lijden te verlossen.
En wat kan je allemaal vertellen over deze echte charmeur?
Carlos hield van stoeien, rennen en had echt zijn eigen streken. Hij was een echte allemansvriend zowel voor mensen als voor andere honden. Een hele lieve hond waar geen kwaad in zat maar die wel zo lomp kon zijn dat hij je bijna omver zou springen.
Ook verdwenen er regelmatig etenswaren van de aanrecht en zelfs uit de pannen, wat hem niet altijd in dank werd afgenomen!
Ja Carlos we hebben ook regelmatig op je gemopperd, maar dan kwam je savonds weer lekker tegen ons aanliggen en dan was alles weer vergeven.
De laatste tijd werd hij wat mager, we dachten dat dat door het warme weer kwam. Een beetje extra voer en dan zou het wel goedkomen dachten we. Totdat je op een zondagochtend niet meer op je benen kon staan. Bij de dierenarts meteen een infuus en antibiotica gestart en we dachten dat je wel weer op zou knappen. Wie had kunnen denken dat je niet meer thuis zou komen?
Twee dagen later kregen we het vreselijke nieuws dat je niet meer beter ging worden en dat je pijn had.
Geen andere keus hadden we…..
Lieve Grote vriend,
We kunnen het nog steeds niet helemaal geloven dat je er niet meer bent.
Veel te jong en zo snel gegaan.
We zullen je intens missen en hopen dat je nog een oogje in het zeil houdt daarboven!
Dag Carlos ??
William, Ina
Cas en Ben
