Het asiel in Olbia, Sardinië, is het laatste toevluchtsoord voor veel straathonden en -katten. Het wordt gerund door een handvol mensen die er alles aan doen om verlaten en zwerfdieren een kans te geven. Ondanks de plaatsing in binnen- en buitenland zijn er ongeveer 700 honden en meer dan 200 katten ondergebracht. Elke dag komen nieuwe dieren binnen, velen in slechte gezondheid. Op jaarbasis worden meer dan 100 pups opgenomen. De dierenbeschermers zorgen liefdevol voor de verweesde dieren, maar ze halen het niet allemaal. De dood en gevecht om elk leven behoort tot alledag.
De organisatie is eind 1999 opgericht dankzij het initiatief van een groep vrijwilligers en dierenvrienden, met doel de onrechtvaardigheden, uitbuiting van en het geweld tegen dieren bekend te maken, zodat aan deze door de mens misbruiken een einde kan worden gemaakt. Die dag betekende het einde van een jarenlange strijd van Italiaanse dierenwelzijnsactivisten, die met de geboorte van de Rifugio een stoffig, troosteloos stuk grond gratis in gebruik kreeg van de gemeente. ” Il Rifugio i Fratelli minori”, was de naam die aan het asiel werd gegeven en sinds die dag is het de reddingslijn voor enkele honderden honden en nu ook katten. Wie daar geweest is zal nooit het verdriet, de angst en de wanhoop vergeten in de ogen van deze arme zielen, van wie sommigen een onvoorstelbaar lijden hebben ondergaan.
De gemeente draagt jaarlijks € 170.000,– bij, dit lijkt heel veel maar het drievoudige is nodig om het asiel draaiende te houden. Dagelijks komen alleen al 15-20 honden binnen. Het quarantaine station zit vaak ( te ) vol. De politiek op Sardinië en in Zuid Italië interesseert zich niet voor de dieren, misschien een enkele keer als er verkiezingen zijn. En dan alleen om meer stemmen te krijgen.
De operationele doelstellingen van LIDA-sectie van Olbia zijn o.a.:
- Bijdragen aan het verbeteren van de conditie/omstandigheden van dieren en zorgen voor de toepassing van de wettelijke regels die hen moeten beschermen
- Het geven van voorlichting en voor bewustwording van de bevolking
- Pleegzorg en adopties promoten
De shelter onderhouden en de dieren goed blijven verzorgen vergt veel geld, toewijding en energie. De grote hoeveelheid honden en katten vergt veel van de vrijwilligers. De rekeningen lopen uiteraard op, te veel gewonde, zieke en gedumpte dieren komen op het pad van de vrijwilligers. Al deze dieren moeten ook gevoerd worden de nodige medische handelingen krijgen.
De kleine hokjes, die dringend aan vernieuwing toe zijn en geen enkele afscheiding hebben, en waarvan sommige zelfs niet meer ontsnappingsveilig zijn, moeten worden vervangen. Wegens geldgebrek werden ze gebouwd zonder vloerplaat en zonder aansluiting op het rioleringssysteem. In de loop der tijd is de vloer gedeeltelijk verzakt en als het regent, verzamelt het water zich in de kennels, die toch al te klein zijn.
Veel honden zitten al hun hele leven in de shelter, ze worden de onzichtbare honden genoemd, niemand merkt ze op, al jarenlang niet. Honden die als puppy binnenkwamen en oud werden. De mensen in Olbia geven echter nooit op en denken na hoe de honden een goede toekomst te kunnen geven. Verdienen ze niet allemaal een eigen en veilig thuis?
Ingezamelde fondsen zijn bedoeld om de kosten te dekken die nodig zijn voor de hulp aan verlaten, gewonde en zorgbehoevende dieren; voor het beheer van de shelter ( die voortdurend in moeilijkheden verkeert ), voor informatiecampagnes en onderwijs over dierenrechten, respect en plichten jegens dieren. Maar ook voor sterilisaties van honden/katten die vrij los lopen ( gedumpt of niet ), om te voorkomen dat er nog meer nestjes op de meest uiteenlopende plaatsen achter te laten.
Waar een grote wil is, kan geen grote moeilijkheid zijn – Niccolo Machiavelli
Op Sardinië is er nog grote wreedheid jegens dieren. Het is vaak het wrede lot voor dieren, ze worden mishandeld, verminkt, neergeschoten of opgehangen, iedereen weet het maar niemand doet iets.
Jachthonden worden opgesloten, met velen in kleine ruimtes. Ze worden het grootste deel van hun leven vastgehouden op kleine plekken, waar de teefjes zelfs moeten bevallen. Dit alles verborgen voor de ogen van de wereld. Als je een rit gaat maken over het platteland kan je een doos van Pandora ontdekken.
Wij, Dierenhulp zonder Grenzen Internationaal, hopen samen met u /jou te kunnen helpen.
