Dierenmishandeling en-
verwaarlozing is van alle tijden en komt voor in elk land. Zo ook in Italië, in
Napels in dit geval.
De situatie
voor zwerfdieren in Napels en in heel Zuid-Italië is verschrikkelijk. De autoriteiten,
enkelen uitgezonderd, nemen geen verantwoordelijkheid voor en geven zeker geen zorg aan zwerfdieren. Ook is er geen sprake van sterilisatiecampagnes.
Wanneer een hond wordt gedumpt of verdwaald is, doet de gemeente niets, het
dier kan honger hebben, ziek of zwanger zijn, zelfs doodgaan, niemand geeft om deze
dieren. Alleen lokale vrijwilligers en
dierenactivisten zijn hun hoop. 99% van de bevolking maakt het ook niet uit, al geeft een klein deel hun etensresten aan de
honden, ze zullen nooit een enkele cent uitgeven om een ??dier in nood te
helpen. Als de hond 'gelukkig' is, overleeft hij en zwerft in de straten voor de
rest van zijn/haar leven, zo niet, dan roept de gemeente hulp in van de hondenvanger,
deze op zijn beurt brengt de hond naar een asiel in de betreffende
gemeente. Er zijn twee soorten asielen
in Italië de gemeentelijke die door de overheid worden beheerd en waar
vrijwilligers toegang hebben en de honden verzorgen zoveel ze kunnen en mogen,
en een thuis kunnen vinden voor de honden. Dan zijn er asielen, eigendom van
particulieren die € 400 per maand, per hond, krijgen door de gemeente waaraan zij zijn
verbonden. Dus zodra een hond binnenkomt, laten ze hem er nooit meer uit, want
vrijwilligers mogen niet naar binnen.
 
De eigenaars
van deze asielen proberen zo veel mogelijk honden te krijgen om meer geld binnen
te halen. Deze asielen zijn overbevolkt en uiteraard wordt ook niet goed voor
de honden gezorgd en leiden ze een
miserabel leven. Vele malen beginnen ze aan elkaar te eten, omdat ze niet goed
eten krijgen, of zelfs helemaal niet. Het
is een maffia en politiek beleid waar niets aan gedaan kan worden. Wel is het één keer gelukt drie honden vrij te
kopen, zij zijn nu veilig. Zouden er
genoeg financiële middelen zijn dan kan onze collega Sara misschien vaker een
hond redden. Ze probeert zoveel mogelijk te helpen, helaas lukt dit niet
altijd.
 
In de
zomermaanden gooien veel mensen hun dier op straat in hun stad of dumpen ze bij
de snelweg. Je moet tenslotte wel op vakantie! Ook zijn er veel hondengevechten en illegale fokkers. Zijn de
honden te vaak en te veel gewond, of te oud voor het fokken worden ze
afgedankt. In het verleden heeft onze
collega de verschillende instellingen ( zoals dierenbescherming enz.) gebeld wanneer
zij een hond in nood zag, maar het heeft nooit geholpen. De publieke
instellingen doen niets en zo veel mensen, zoals onze collega, helpen de dieren
daarom privé. Natuurlijk zijn er veel kleine en grote reddingorganisaties,
sommigen goed anderen wat minder.
Onze collega
Sara coördineert hulpacties vanuit Zwitserland, waar zij officieel woont, wanneer zij niet in Zuid
Italië is. Is zij daar wel dan redt zij de honden alleen of met haar collega’s
Sandro, Antonella and Enza. Deze drie redden de honden in de andere periodes en
zoeken een thuis voor de honden, Sara springt zoveel mogelijk financieel bij.
Haar moeder, woonachtig in Napels, verzorgt de administratie en zorgt voor voer
voor de honden.
 
Antonella en Enza
zijn 2 zussen tussen 50 en 55 jaar oud, zowel erg arm en problemen hebbend met
hun gezondheid. Ze wonen in hun ouderlijk huis en hoeven gelukkig geen huur te
betalen. Elke maand krijgen ze van de kerk een doos met eten en ook geeft
Sara’s moeder ze geld om eten te kopen. Er is meerdere malen aan de
gemeente gevraagd om de zussen een klein pensioen te geven,
maar ze geven niet om hen. De gemeente geeft liever € 400
aan een asiel om de honden in de gevangenis te houden. De zussen leven
in onzekerheid, Enza en Antonella zijn de enigen in het dorp, op 3 anderen na, die een hond
redden die hulp nodig heeft. Ze denken er niet eens over na, ze doen het
“gewoon”! Andere ( rijke) mensen kijken niet
om naar de lijdende honden en lopen weg en zeggen dat ze geen geld hebben om
hen te helpen. De 2 zussen hebben een
huis met een terras en een binnenplaats, zodat ze meestal de geredde honden op
de binnenplaats houden. Het is ommuurd en omheind en gedeeltelijk overdekt,
zodat de honden in de zon of in de schaduw kunnen zijn. Er zijn ook een paar
hondenhuizen en zachte dekens. De dierenarts woont vlakbij en gaat naar het
huis om de honden te bezoeken en te vaccineren. Sara stuurt het geld naar de
dierenarts voor de gemaakte kosten. Haar moeder sponsort meestal het eten. Enza
en Antonella hebben geen auto, anderen moeten
altijd betaald worden om de honden ergens
naar toe te brengen. Niemand uit het dorp helpt.
Sandro woont in de buurt van
de twee zussen en is Sara’s rechterhand als zij in Italië is. Omdat hij sterk
is, helpt hij met moeilijke reddingen.
Soms voedt hij ook honden op. Hij heeft
al een paar geredde honden zodat hij niet altijd honden kan opvangen. Wanneer
zijn zuster hem haar auto wil lenen, brengt hij de honden naar de luchthaven
enz. Hij heeft geen baan, dus ook zijn leven
is onzeker. Maar hij is de enige die Sara helpt en die alle zwerfhonden van het
gebied voedt die op hun beurt veel om hem geven.
Wanneer Sara in Italië is kan
zij helaas geen honden opvangen, haar vader haat honden en hij wil beslist niet
helpen. Alleen haar moeder helpt. Dit is
tevens de reden dat Sara niet ter plekke woont. Zij geeft daarom de voorkeur
aancoördinatie vanuit Zwitserland, zij
heeft momenteel geen baan en kan niet zoveel helpen als zij zou willen. Haar weinige spaargeld is bijna op. Er zal iets gedaan moeten worden. Enza en Antonella kunnen niet veel honden
opvangen, en als honden gedrags- en/of gezondheidsproblemen hebben worden ze opgenomen
in een pension. Per hond kost dit € 100.—per maand, inclusief voer. Het pension
zorgt ook voor de nodige vaccinaties.
Behalve het persoonlijk redden
van honden en het helpen van Antonella, Enza en Sandro, fungeert Sara ook als brug tussen lokale dierenredders, vrijwilligers
en stichtingen. Stel dat een gered dier een thuis zoekt, dan vraagt Sara organisaties of zij kunnen helpen. Zij helpt
ook omdat vooral de Italianen niet goed
Engels kunnen schrijven. Sara helpt ook met reddingen in India, zij heeft een
paar vrienden die daar vrijwilligers zijn. Deze mensen hebben vaak hulp nodig.
Op dit moment proberen ze bijvoorbeeld dringend een thuis te vinden voor een
blinde en dove pup.
Hieronder links naar vier video’s,
o.a. ;
Sansone een prachtige Corso,
gevonden op straat gevonden terwijl hij zich over twee puppy’s ontfermde. Hij
was zwaar ondervoed.
Het weerzien tussen Nera en
Billy na 6 maanden gescheiden te zijn geweest. Ze werden op straat gevangen en
toen elk naar een ander asiel gestuurd. Nera heeft veel hagelkogeltjes in haar
lichaam, zij is nog traumatisch en de enigen die haar kan benaderen zijn
Sandro, Sara en de eigenaresse van het pension
https://www.youtube.com/watch?v=BHnGzN9aYGs
https://www.youtube.com/watch?v=W_gaAJcvYnU
https://www.youtube.com/watch?v=FWpFUrpnJLw
https://www.youtube.com/watch?v=eiGWaYsjPvc
Wilt u helpen? SNS Bank IBAN NL12
SNSB 0928 2718 03 BIC SNSBNL2A t.n.v. St. Dierenhulp zonder Grenzen te
Valthermond o.v.v. Napels.
 
©stdzg2017
|